Persboek familie Philippaerts 2019

HETBELANGVAN LIMBURG DONDERDAG 11 JULI 2019 S 14 SPORT Veronique Engelen kan zich geen leven zonder paarden inbeelden. FOTO LUCDAELEMANS X Kent u ook een uitzonderlijk sportverhaal? Laat het ons weten via sport@hetbelangvanlimburg.be HETBELANGVAN LIMBURG DONDERDAG 11 JULI 2019 S 15 SPORT ker geholpen om in deze omgeving op te groeien, maar ze hebben ook vaak met af- gunst moeten omgaan. Helaas hoor je die zaken nooit rechtstreeks maar via via. Ge- lukkig staan ze sterk in hun schoenen en kunnen ze dat in de juiste context plaat- sen.” Dat heeft ongetwijfeld ook met de opvoe- ding van de vier jumpingbroers te maken. Mama Philippaerts beseft als geen ander dat niets vanzelf komt en dat heeft ze haar nakomelingen met de paplepel ingegeven. “We hebben onze zonen met discipline grootgebracht”, aldus Veronique. “Ze moeten elke dag vroeg opstaan, trainen en hard werken om iets te bereiken. Ook hun schoolmoetenzeafmaken.Ikwildatzede normalewegbewandelen,wanthet leven is meer dan alleen maar paarden. School brengtnoodzakelijkestructuurenvorming voor een kind.” “Die drie medailles op Moederdag zal ik niet gauw vergeten” Eenhoogtepuntaanduidenindefamiliege- schiedenis vindt Veronique moeilijk. Er is dan ook al zoveel sportief succes de revue gepasseerd. Toch is er na lang nadenken één moment dat erbovenuit steekt. Op 8 mei 2016 wint Anthony twee medailles op het BK, Thibault één. Op hetzelfde mo- ment springen zowaar ook broers Nicola enOlivierzichindeprijzen.EndatopMoe- derdag! “Die drie medailles voor Moeder- dag zullen me altijd bijblijven. Net als de deelnames aan de Olympische Spelen met Ludo…ach,erzijnalzoveelonvergetelijke momenten geweest.” Net zo vaak er na het weekend een beker mocht bijgeschoven worden in de prijzen- kast, moest er ook getroost worden na een sportieve ontgoocheling. Ook dat is een taakdievaakopdeschoudersvandemama terechtkomt. “Soms hebben twee jongens hetgoedgedaanendeanderetweeniet.Dat zijndemoeilijkstemomenten.Hoemoet je jedanvoelen?Gelukkigzijndebroersont- fermend over elkaar, maar ik probeer ook te relativeren. Geluk mag niet alleen van presteren afhangen, dat hou ik hen voor. Veronique ENGELEN Leeftijd 54 Woonplaats Meeuwen-Gruitrode Partner Ludo Philippaerts Kinderen Nicola (25), Olivier (25), Thibault (17) en Anthony (16) Vrije tijd Dressuur VERHAAL VAN DE WEEK Door Pieter VANLOMMEL ‘Och mama’, hoor ik dan vaak. Maar ze komen me even vaak trots video’s tonen van hun wedstrijden. Dat betekent dat ze waarde hechten aan mijn mening (grijnst) .” Deoudstezonenzijnsindseen jaarof twee de voordeur van ‘Hotel Mama’ uit. Weg vanonder de beschermende vleugels. “Het was best moeilijk toen Nicola en Olivier in hun eigen stekje gingen wonen. Op zo’n momentenbesef jedatereennieuwhoofd- stuk aanbreekt. Gelukkig komen ze nog dagelijksoverdevloeromhiertetrainenen om hun paarden te zorgen. Dan eten ze ’s middags hier. ’s Avonds ook, als ik iets lek- kers kook tenminste (schatert) .” “In de opvoeding van de jongens stond ik vaak alleen, Ludo was altijd op wedstrijd. Zo heb ik ook mijn steentje bijgedragen” Het gesprek gaat intussen al bijna een klein uur bijna uitsluitend over de mannen des huizes. Het deert Veronique niet. “Ik sta meestalopdeachtergrondendatvindikpri- ma”, glimlacht ze. “Soms komen ze op een jumpingmetdemicroencameraopmijafge- lopen, daar word ik supernerveus van. An- derzijds vind ik de waardering wel fijn, bij- voorbeeldalsmijn jongensdatuitspreken in een interview. In hun opvoeding stond ik vaak alleen, Ludo was altijd op wedstrijd. Opdiemanierhebikookmijnsteentjebijge- dragen aan waar ze nu staan.” En dat is op een meer dan behoorlijk ni- veau. De twee oudste Philippaertsen heb- ben zich al naar de Belgische top geknokt. Thibault en Anthony hebben eveneens al blijkvanhuntalentgegevenopdenationa- le en internationale jeugdkampioenschap- pen. Het competitieve in hun karakter stamt niet louter af van Ludo’s genen. Dankzijveeltoewijdingendesterkewilom betertewordenheeftVeroniquehaareigen verhaalgeschrevenophaardressuurpaard. Dressuur is ietstotaalandersdan jumping, maar de opofferingen zijn vergelijkbaar. “Ik heb niet het talent van de mannen hier, maar ikbenwelheelgedreven.Ik trainvier à vijf keer per week bij dressuurstal Ver- wimpengadaarnaastooknog lopenomfit teblijven.Ikwilditzo langmogelijkblijven doen.Alleenziteralwatsleetophetpaard en de ruiter (lacht) . Soms komen de jon- gens voor mij supporteren. Dat brengt ex- tra stress met zich mee, want dan wil ik het natuurlijk niet laten afweten.” De zenuwen werken ook in de omgekeerde richting, als Veronique voor haar jongens gaatsupporteren.Vooralopdegroteafspra- ken. “Die GP’s en kampioenschappen vind ikheelstresserend”,zuchtze.“Hoeouder ik word,hoemoeilijker ikdaarmeeomkan.Ik wil dan dat al het harde werk dat ze in de voorbereiding gestoken hebben, beloond wordt. Bijgelovig ben ik niet, maar op die momentendurf ikweleensdehulpvanmijn zusinroepen.Vierjaarishetintussengeleden datzegestorven is... (krijgthetmoeilijk) Fa- bienne, help ze eens , denk ik dan in mezelf. En vaak helpt het nog ook…” P aarden, familie, Philippaerts. Daar ligt ons hart. Dat is onze essentie’. Het zijn drie zinnetjes op de website van stoeterij Dor- perheide die de aandacht trek- ken en die de Limburgse paardenfamilie treffend samenvatten. Het is ook exact het gevoeldatonsovervaltwanneerwe temid- den het rustgevende groen in Meeuwen- Gruitrodede langekasseiendreefoprijden. Hetbronzenstandbeeldvaneenspringend paard heet ons welkom in de indrukwek- kende infrastructuurdieerdankzijdepres- taties en de knowhow van Ludo Philip- paerts uit de grond werd gestampt. Jaren- lang was hij ’s lands beste springruiter en reeghijdeprijzenaanelkaar.Nazijnactie- ve carrière ging Ludo zich bezighouden methetopleidenentrainenvanspringpaar- den … en zijn vier zonen. Nicola, Olivier, Thibault en Anthony bleken immers ook uit het goede ruitershout gesneden. Ze tra- den -Anthony via een ommetje langs voet- balclub Patro Eisden- allemaal in de voet- sporen van hun vader. Maar ten huize Philippaerts op de Ouds- bergerweg99doetookéénvrouwhetmeer dan behoorlijk op de geliefde viervoeter. Veronique Engelen koos niet voor jum- ping, maar knokte zich op eigen houtje in de dressuur naar de Belgische top. Ze is eveneens de helpende hand op het bureau naastmanagerCarmenCremers indestoe- terij,dievijftienwerknemerstelt.Maarook en vooral is ze een toegewijde moeder van haar vier zonen. We treffen Veronique in een stijlvol eiken bijgebouw van de familiestallen, te midden het28hectaregrotedomein.Aandemuren hangen levensgrote foto’s van haar sprin- gendemanneneneentotdenokgevuldetro- feeënkast. Ze schuift ons een kopje koffie voordeneusenookdaaropprijkt -hoekan hetookanders-deafbeeldingvaneenpaard. “Eerlijk? Ik zou me echt geen leven zonder paardenkunneninbeelden”,steektdesym- pathieke Molse van wal. Ze leerde Ludo Philippaerts33 jaargeledenkennenopeen nationale jumping, waar ze Joris Meule- mans-eenruiteruitdebuurt-eenhelpende hand toestak. “Het eerste wat Ludo tegen mijzeiwasof ikzijnpaardnietwildevlech- ten (lacht) .” “Ik sta er nog steeds van versteld hoeveel mensen de naam Philippaerts kennen. Tot in alle uithoeken van de wereld” De rest is geschiedenis. Veronique werd de ‘groom’, zeg maar de paardenverzorgster vanPhilippaerts,dieopzijnbeurtuitgroei- de tot de beste ruiter van ons land op het legendarische springpaard Darco. Veroni- queenLudotrouwdenen in1993werdmet de tweeling Nicola en Olivier de Philip- paerts-dynastie voortgezet. Jaren later kwamen er met Thibault en Anthony nog twee zonen bij. Het moet voor de nakomelingen een privi- lege geweest zijn om de naam Philippaerts tedragen.“Ikstaernogvaakvan tekijken hoeveel mensen die naam kennen”, knikt Veroniquebevestigend.“Tot inalleuithoe- kenvandewereld.Hetheeftde jongensze- Vanaf vrijdag geeft de elite van spring- en dressuurruiters tien dagen lang het beste van zichzelf tijdens het ‘Concours Hippique International Officiel’ ofwel CHIO Aken. Het grootste en best bezette concours ter wereld heeft met Olivier ook één telg van de familie Philip- paerts op de deelnemerslijst. Zijn moeder zal er niet bij zijn om haar oudste zoon aan te moedigen. Veronique Engelen zal dan 550 kilometer verder- op het concours van Deauville betwistenop haar dressuur- paard. Maar twijfel er maar niet aan dat ze in nauw contact zal staan met haar zoon, net als de drie anderen die dat weekend aan de bak moeten. “Geluk mag niet alleen van presteren afhangen,dat probeer ik hen altijd voor te houden.” De merrie in de paardenstal Veronique doet zelf ook aan dressuur. FOTOHBVL ‘Mevrouw Philippaerts’ Veronique Engelen is moeder van vier springruiters